„King in Black: Spider-Man #1” (2021) – Recenzja

King in Black: Spider-Man #1 (2021)
Venomowy Koniec Świata

Najnowszy – i zarazem jeden z ostatnich – tie-inów do eventu King in Black, to jeden z tych dodatków, na które najbardziej liczyłem. W końcu całe to wydarzenie mocno powiązane jest z symbiontami ze świata Spider-Mana, jak więc nie liczyć na komiks z Pajęczakiem, stricte odnoszący się do całej akcji? I może trochę się przeliczyłem, bo King In Black: Spider-Man żadnym arcydziełem nie jest, niemniej jako rozrywka, sprawdza się przyzwoicie.

Gdy świat się kończy, Spider-Man nie może przestać obwiniać się o to wszystko. O każde zniszczenie, jakie się ostatnio dokonało i każdego zabitego w walce. Jednakże mimo wycieńczenia tak fizycznego, jak i psychicznego, nasz dzielny pajęczak z sąsiedztwa rusza do walki. Czy jednak może choć trochę posprzątać cały ten bałagan?

Ten zeszyt sprawia wrażenie próby powrotu do lat 90. XX wieku. Nie ma tu miejsca na żarty, jest za to typowe dla tego okresu, zwanego nie przypadkiem „Mroczną Erą Komiksu”, wykańczanie bohatera na poziomie umysłowym i fizycznym. Z tym, że niestety nie ma tu zbyt wiele miejsca na owego wykańczania rozwijanie. Gdyby opowieść rozciągnąć w czasie, zamiast skondensować do formy jednego tylko zeszytu, byłoby dużo lepiej, ale i tak jest nieźle.

Akcja, klimat, szybkie tempo, trochę rozważań, trochę introspekcji… Standard, ale nieźle wykonany, przez co zeszyt czyta się dobrze i dobrze uzupełnia on cały event. Szata graficzna nie do końca spełnia moje oczekiwania, ale i ona jest całkiem przyjemna. Lepiej jednak wypadają tu tła i ogólny klimat, niż np. twarze bohaterów, a na tym cierpi czasem strona emocjonalna, gdzie aż prosi się o bogatszą mimikę.

Reasumując, jest nieźle. Nie tak dobrze, jak mogłoby być, ale na tyle sympatycznie, by warto było po ten zeszyt sięgnąć. Pod warunkiem, oczywiście, że znacie wydarzenia King in Black, bo jako samodzielne dzieło, Spider-Man się niestety nie obroni.

Autor: WKP