„Ant-Man: Druga Szansa” – Recenzja
Ant-Man: Druga Szansa
Ostatnimi czasy połknęłam bakcyla komiksów o przygodach z Ant-Manem w roli głównej. Przede wszystkim dlatego, że uwielbiam Scotta Langa, jego poczucie humoru i dystans do siebie. Szanuję Scotta, bo mimo, że jest małym bohaterem, to potrafi dokonać dużo dobrego. Nie wahając się długo, chwyciłam za najnowszy komiks od Egmontu, który opowiada o losach słynnego drugiego Człowieka-Mrówki (drugiego, bo pierwszym oczywiście jest Hank Pym). Czy to była dobra decyzja? Czy nowa seria od Nicka Spencera jest warta przeczytania?
Historia opowiada o tym jak Scott Lang a.k.a. Ant-Man próbuje znaleźć… pracę! Tak. Aby zapewnić godne i w miarę normalne życie córce Cassie, musi zarobić pieniądze. Aby z kolei zarobić pieniądze, Scott musi iść do pracy. Wbrew przeciwnościom losu Langowi prawie się udaje. Niemalże sam Tony Stark podsuwa mu ofertę pod nos. Wkrótce pewne wydarzenia sprawiają, że Scott z Nowego Yorku przenosi się do Miami i tam zaczyna rozkręcać swój własny biznes, czyli Prywatną Ochronę Ant-Man. Udaje mu się nawet zatrudnić kilku pracowników. Jak to jednak zwykle w życiu bywa, pojawiają się pewne przeszkody pod postaciami Taskmastera i Darrena Crossa. Czy Langowi uda się pokonać wrogów? Czy będzie mógł liczyć na jakiekolwiek wsparcie?
Scott powoli staje się moim ulubionym herosem nie dlatego, że jest super i potrafi działać cuda, ale dlatego, że jest… normalny. To zwykły mężczyzna, który desperacko próbuje wiązać koniec z końcem. A że przy okazji nosi kostium i potrafi skurczyć się do rozmiarów mikroskopijnych – to inna sprawa. Scott to człowiek po przejściach, który z lekką dozą sarkazmu przekazuje nam, że bycie superbohaterem to nie paradowanie po scenie w czerwonym hełmie i wywijanie fikołków, a umiejętność radzenia sobie w najgorszych sytuacjach, z nadzieją patrząc na przyszłość. Za takie nastawienie do życia, wrodzoną zdolność do postrzegania świata przez lekko przekrzywione różowe okulary, podziwiam Scotta. Nie wspomnę o jego wysublimowanym poczuciu humoru, które mi się udzieliło podczas lektury komiksu.
W komiksie występuje narracja pierwszoosobowa, czyli historię opowiada sam Scott. Za każdym razem, gdy wspomina o swojej miłości i poświęceniu dla córki, rozczulam się. Lang uważa się za największego przegrywa i niedojdę, ale dla Cassie chce się zmienić i dążyć do sukcesu. Cassie to jego największy motywator. Jako osoba, która żyje bez ojca praktycznie przez całe życie, mogę sobie jedynie wyobrazić, jak wiele dla niego może znaczyć Cassie.
Za oprawę graficzną komiksu odpowiada Ramon Rosanas, a za kolorystykę Jordan Boyd. Jeśli chodzi o kreskę, to sądzę, że jest całkiem nieźle. Sceny walk prezentują się nader wyraźnie, a mimika postaci przedstawia się bardzo autentycznie. Barwy natomiast, są dość ciemne, dominują odcienie brązu oraz szarości, co wbrew pozorom pasuje do treści opowiadania. Pod względem wizualnym komiks wygląda naprawdę dobrze i nie mam żadnych zastrzeżeń.
Obwoluta zeszytu jest dość mocna, ale jednocześnie sprężysta. Początkowo ciężko przewracało się kartki, ale z czasem twardość okładki dopasowała się tak, że bez problemu czytałam dalej. Skoro o okładce mowa, to Mark Brooks na jednym obrazku pokazał zdumiewającą zdolność kurczenia się Ant-Mana (a może wzrastania?), tworząc poczucie dwuznaczności i niejako zachęcając tym do zapoznania się z historią Ant-Mana. Papier jest śliski i gruby, co ułatwia kartkowanie, a czcionka prezentuje się wyraźnie i czytelnie. Jeśli chodzi o tłumaczenie, za tę sekcję odpowiada Weronika Sztorc. Sądzę, że nawet nieźle sobie poradziła. Fragmentami pewne słówka brzmiały tandetnie i dość nie na miejscu, ale taki urok języka polskiego. Nie wszystko co ładnie brzmi po angielsku, równie dobrze brzmi po polsku.
Ogólnie rzecz ujmując, Ant-Man: Druga Szansa to naprawdę świetny komiks. Szybko się rozkręca, zawiera dużo zwrotów akcji, pojawiają się w nim gościnnie pewne postacie, a scen walk też nie brakuje. Nie mogę zapomnieć o żartach Scotta i sposobie, w jaki on opowiada o swoich uczuciach i troskach. Podoba mi się, jak mówi o sobie. Można wówczas odnieść wrażenie, że Scott siedzi koło ciebie i relacjonuje ci przygody jakie przeżył/przeżywa. Mam jedynie obiekcje co do Darrena Crossa. Wydaje mi się, że jest on kolejnym „plastusiowatym” antagonistą. I to dosłownie. Kolejny szurnięty koleś, który chce się zemścić za krzywdy, które rzekomo Ant-Man mu wyrządził.
Summa summarum, uważam, że warto się zaopatrzyć w ten tom. Jest zabawnie, jest wzruszająco, jest ciekawie. Zakończenie jest nieco słodko-gorzkie, ale z chęcią się przekonam, jak dalej potoczą się losy Człowieka-Mrówki. Cena 39,99 zł jest według mnie słuszna i na pewno nie przepłacicie, gdy sięgnięcie po Ant-Man: Druga Szansa.
Autorka: Rose (Vombelka)
Egzemplarz recenzencki otrzymaliśmy dzięki uprzejmości Egmont Polska. Jeśli recenzja was przekonała do zakupu, to serię/tom możecie nabyć tutaj.
