„AXE: Avengers #1” (2022) – Recenzja
A.X.E.: Avengers #1 (2022)
Przewidywalny Iron Man
Zdecydowana większość komiksów superhero, które czytam w ostatnich latach, jest przerażająco przewidywalna. Ten jednak jest wyjątkiem. Gdyż właściwie krok po kroku wszystkie jego elementy, każdy moment fabuły był tak oczywisty, że mogłem sobie darować czytanie i sam dopowiedzieć resztę. I pewnie wyszłoby lepiej, bo niestety mocno naciągane to wszystko. Oto zeszyt AXE: Avengers #1.
Tony Stark has spent his life building suits to protect him. Now he has to enter a suit of armor that could kill us all. Can he survive? Can anyone?
Omawiany tu komiks, czyli AXE: Avengers #1 to taka zapchajdziura i tyle. Trudno mi powiedzieć o nim coś innego, bo cokolwiek nam dopowiada do eventu i postaci, jest tak oczywiste, że aż wieje nudą. I okej, przyznaję, starali się twórcy poruszyć nas na koniec. Ale po pierwsze to, to też było oczywiste, a po drugie, strasznie było to wysilone, a tym samym i odarte z emocji. A szkoda.
Mogło być dobrze? Nie jestem pewien, bo to nie ten typ historii. Niemniej mogło być lepiej. Jest jednak, jak jest. Na okładce Stark wygląda na udręczonego i trochę udręczony jest także czytelnik, bo brnie przez ten komiks, a płynąć przecież powinien. Także powinny go nieść fale emocji i wydarzeń. Powinien być ciekaw postaci, ich losów, kolejnych akcji. No ale nie jest.
I nie jest też zachwycony szatą graficzną. Przynajmniej ja nie byłem. Bo o ile tła są świetne, o tyle niemal mangowe twarze postaci wypadają infantylnie. Na dodatek, ich nadekspresja śmieszy, zamiast wywoływać we mnie jakiekolwiek inne emocje. Choć nie ukrywam mogło być też gorzej.
W skrócie, przeczytać można, bo czemu nie. jeśli lubicie event, dodatek – choć słabszy poziomem – to zawsze coś do treści, którą przypadła Wam do gustu. Ale nie stracicie nic, jeśli darujecie sobie ten numer. Ot i tyle.
Autor: WKP
