„Wolverine: Madripoor Knights” (2024) – Recenzja
Wolverine: Madripoor Knights (2024)
Blast from the past
Wraz z komiksem Wolverine: Madripoor Knights Marvel znów pokazuje, że brakuje mu pomysłów i, że liczy na zarobek odcinaniem kuponików. Bo bierze kultowego twórcę i jedną z jego kultowych historii i próbuje wycisnąć z niej ile jeszcze tylko się da. Ale wiele się nie daje, więc… No gra to na sentymentach, nie powiem, swój urok ma i nieźle się czyta, ale w ostatecznym rozrachunku widać, że jednak sporo tej opowieści brakuje do naprawdę dobrego komiksu, jaki mógłby być z niej te x lat temu.
Return to the island-nation of Madripoor as X-Men legend Chris Claremont takes the helm of an all-new WOLVERINE tale teaming Logan with his long-standing friends CAPTAIN AMERICA and the BLACK WIDOW! Picking up in the window of the all-time classic UNCANNY X-MEN #268, thrill to a brand-new adventure! When a secret weapon brings Captain America to Madripoor, the trio team-up you’ve been waiting decades for will finally come to pass as the mission brings Logan and Black Widow into a race against time against a multitude of foes, including the HAND! You’ve been waiting for this one…and you’ll never guess where it goes!
Tę historię już znacie. Była po polsku chociażby w tomie o mutantach w wykonaniu Jima Lee (tym od Egmontu, nie Muchy), czy w X-Men: Wielki projekt. No i to wszystko zostaje tu dopełnione i rozbudowane i… i czuć, że jednak te kuponiki są odcinane. Wiadomo, historia nic naprawdę istotnego dodać nie może w tym miejscu, a samo retconowanie by zapełnić dziurę, która zapełnienia nie wymagała, trochę mija się z celem.
Ale nadal fajnie się to czyta, bo Claremont daje radę. I nieźle rzecz wygląda. Grafiki starają się udawać te z lat 90., z całkiem dobrym skutkiem zresztą, ale mają w sobie pewną nowoczesną nutę. Mogło to wyglądać lepiej, mógłby to machnąć Jim Lee, ale summa summarum mogło też być o wiele gorzej. Ot niezły zeszyt – i niezła miniseria zapewne – dla sentymentalnych fanów, którzy pamiętają.
Autor: WKP
