„Deadpool #1” (2019) – Recenzja

Deadpool #1 (2019)
Deadpool kontra Król Potworów

Deadpool powraca z nową serią swoich przygód. Opowieści o tym bohaterze, z drobnymi wyjątkami jedynie potwierdzającymi regułę, nigdy nie były szczególnie udane. I szczególnie udana nie jest też ta opowieść. Ale ma swoje plusy.

Oficjalny synopsis komiksu:

Deadpool’s newest mercenary job has him going after the King of Monsters, who has claimed a new kingdom for his monstrous subjects…on Staten Island! But you know what they say, when you come at the king, you better not miss! The Merc with a Mouth finds himself neck deep in political intrigue, monster law, and a monster hunter out for blood! It’s like The Crown but with even more swords and monsters! Can Deadpool’s smooth charisma and deft diplomacy allow him to keep his head, or will he be royally screwed?

Gdy król potworów przybywa na Staten Island. Czoła stawia mu oczywiście Deadpool, ale nie ma jeszcze pojęcia, co go czeka. Walka z wrogiem to jedno – do tego jest przyzwyczajony – rozczłonkowywanie i masakrowanie też – bo to jego chleb powszedni – ale polityczne intrygi to już zupełnie inna para kaloszy…

Deadpool zawsze był jedynie kopią. Co prawda powstał z inspiracji Deathstroke’iem – Sladem Wilsonem – z DC, jednak od zawsze pod każdym względem przypominał mi Lobo (swoją drogą inspirowanego Wolverine’em). Podobny humor, podobna rzeź, podobne niepoważne podejście do tematu… Ale mniejsza charyzma i z czasem coraz większe uleganie poprawności politycznej.

Nowe przygody Deadpoola to poprawna opowieść rozrywkowa. Trochę krwawa, trochę śmieszna, niezaskakująca, ale i nienużąca. Wielkim plusem są za to znakomite rysunki Chrisa Bachalo, które wprowadzają nieco świeżości. I to tyle. Warto dla szaty graficznej, ale za scenariusz mógł się jednak wziąć ktoś lepszy – taki Keith Giffen mógłby stworzyć naprawdę coś rewelacyjnego, ale minęły już czasy, kiedy wydawcy decydowali się na odważne historie. Został tylko pęd za gotówką i stawianie na bezpieczne, nijakie opowieści.

Autor: WKP