„Doktor Strange” (Tom 2) – Recenzja

Doktor Strange (Tom 2)

Pierwszy tom przygód Doktora Strange’a z linii wydawniczej Marvel Fresh nie do końca przypadł mi do gustu. Jednak jego końcówka dawała nadzieję na to, że Mark Waid, który przejął serię, zaliczył tylko delikatny falstart i w kolejnych zeszytach popuści wodze fantazji i odpali się tak, jak tylko on potrafi.

I nie zawiodłam się. Poziom opowieści wzrósł (choć to jeszcze nie wyżyny Waida), a ja pochłonęłam drugi album niczym Galactus światy. Skąd takie porównanie? Ano stąd, że to właśnie postać Galactusa stała się kołem napędowym kolejnych przygód Najwyższego Ziemskiego Maga.

---

Galactus, jeden z najpotężniejszych bytów w kosmosie, został uwięziony w zaświatach. Doktor Stephen Strange musi go uwolnić, zanim nienasycony apetyt Pożeracza Światów doprowadzi do katastrofy i zniszczenia granicy między magią a nauką. Na szczęście Mistrz Magii ma do pomocy władców zaświatów, a także… Cleę, swoją dawną miłość. Nawet tak potężny sojusz nie zdoła jednak ujarzmić Galactusa, o ile ktoś nie weźmie na siebie obowiązków jego herolda. Czy to właśnie Doktor Strange zostanie nowym sługą Pożeracza Światów, który nie zna pojęcia dobra ani zła?

---

Fundując Strange’owi „świeży start”, jednocześnie w pewien sposób wracając do korzeni bohatera, Waid zaryzykował łącząc kosmos z magią. Pomysł niecodzienny i odważny, ale przecież nie porwał się na niego pierwszy lepszy nowicjusz a nagradzany scenarzysta, który niejednokrotnie tworzył świetne historie. Dlatego, jak wspomniałam wyżej, słabszy początek runu nie zniechęcił mnie do sięgnięcia po kolejne zeszyty zawarte w drugim, zbiorczym tomie od Egmontu.

Tutaj dostałam niemal wszystko to, co kiedyś przyciągnęło mnie do serii z dziwnym Doktorem. Ktoś mógłby powiedzieć, że w tym wypadku Waid trzymał się schematów i jakiejś powtarzalności, ale przecież pokochaliśmy bohaterów Marvela właśnie za to, że byli tacy a tacy, więc po co zmieniać coś, co przez lata było dobre? Są więc czary, stare i nowe, magiczne księgi zaklęć i fantastyczne artefakty. Są dawni (a także nowi) przyjaciele oraz najzacieklejsi wrogowie. Jest humor, jest sarkazm, są dramaty i miłość, dylematy i nieco wybujałe ego Stephena. A do tego multiwersum (temat bardzo na czasie z racji zbliżającego się filmu Marvel Studios), kosmos i potężne byty.

Miło czytać niby o czymś znanym, a jednocześnie dowiadywać się, że pozostało jeszcze tyle do odkrycia: nowe aspekty magii, nowe światy i nowe przygody.

Wizualnie też jest dobrze, choć momentami nieco nierówno. Dziwne doznanie, bo przykładowo, na jednej stronie mamy kadr z płaskimi twarzami, kompletnie bez wyrazu, a na drugiej  prawdziwą ucztę dla oczu, realistyczną i fantastyczną, którą chętnie powiesiłabym na ścianie i która aż się poprosi o rozkładówkę. Niemniej i rysownicy, i koloryści (m.in. Jesús Saiz, Javier Piña, Scott Koblish, Brian Reber) spisali się, oddając klimat zarówno kosmiczny, jak i magiczny.

Reasumując, to udany komiks superhero. Spójny i nie nudny, z przyzwoitym tempem akcji, nutką świeżości i nostalgią gdzie trzeba. Z widowiskowymi potyczkami oraz dziwną, absolutnie nie szarą, codziennością Doktora Strange’a. Co więcej, zgodnie z założeniem Marvel Fresh bez problemu odnajdą się w nim nowi czytelnicy (każda znacząca postać jest zgrabnie opisana – choćby dwoma zdaniami – a wydarzenia z przeszłości wyjaśnione), a starzy Marvelowi wyjadacze powinni cieszyć się przyjemną lekturą.

---

Autorka: Zireael

---

Egzemplarz recenzencki otrzymaliśmy dzięki uprzejmości Egmont Polska. Jeśli recenzja Was przekonała do zakupu – opisywaną serię/tom możecie nabyć tutaj.