„Hulk: Blood Hunt” #1 (2024) – Recenzja

Hulk: Blood Hunt #1 (2024)
Zielony gon

Krwawy gon, ale z Zielonym? To się mogło fajnie udać, bo Sałata to przecież horrorowy bohater, a ten event to właśnie w klimaty grozy celuje na całego, ale niestety za pisanie wziął się Johnson, gość przez którego wtórne fabuły, kiepskie postacie i sztywne dialogi przestałem czytać Supermana i zaserwował nam słabiznę, która mnie osobiście wymęczyła. Oto komiks Hulk: Blood Hunt #1 (2024).

WHAT LIES BENEATH! Hulk and Banner’s quest to save Charlie’s soul leads them through the Old West town of OLD TUCSON, population of one… but the last man in town has a heck of a story to tell. Before the night ends, Hulk and Banner will learn that there’s a lot more than meets the eye in Old Tucson, and that there’s a lot more under the desert floor than either of them could have guessed. Don’t miss this spine-chilling chapter of the BLOOD HUNT event!

To, że Johnson jest nagradzany to jedno, to, że pisze po prostu kiepskie rzeczy to nic innego, jak fakt. Nagrodę można dostać w zasadzie za nic, wystarczy, że akurat nie będzie nic lepszego, albo konkurencji. Bo ten scenarzysta, podobnie, jak Jason Aaron, bierze na warsztat pomysły, które już były i zmienia je w coś jakby swojego – ale w tym wypadku oznacza to, że strasznie miałkiego i nijakiego.

Sam pomysł wydaje się co prawda ciekawy, ale wykonanie leży i kwiczy, jak to mówią. Bo raz, że wszystko to jest do bólu oczywiste i przewidywalne. Dwa, że Johnson robi to wszystko w dziwnie sztuczny sposób – nie czuje się życia w jego postaciach, wszystkie zachowują się w sposób sztywny i nieprzekonujący, operując dialogami, jak kiepski aktor marnymi, wyuczonymi kwestiami.

Ma to wszystko trochę klimatu dzięki ilustracjom, ale i one za specjalne nie są. A sam komiks to taki przeciętniak, jakich masa. Do przeczytania i zapomnienia. Szkoda czasu.

Autor: WKP