„Krucjata Nieskończoności” („The Infinity Crusade”) – Recenzja

Krucjata Nieskończoności
Koniec Nieskończoności

Po iście rewelacyjnej Rękawicy Nieskończoności i bardzo dobrej Wojnie Nieskończoności, naszedł czas na finał tej klasycznej opowieści. Co prawda potem powstał jeszcze jeden event znany jako Infinity Abyss, ale to już rzecz na zupełnie inne rozważania. Wracając jednak do komiksu Krucjata Nieskończoności, chociaż opowieść ta nie do końca zniosła próbę czasu – co było też udziałem poprzednich dwóch tomów – wciąż stanowi kawal świetnego komiksowego wydarzenia, po które warto jest sięgnąć. I to jeszcze jak.

Bogini będąca uosobieniem dobrej strony Adama Warlocka przybywa i niesie ludziom pokój. Ze sobą ma największych ziemskich bohaterów i piękne obietnice. Ale czy naprawdę można jej ufać? Thanos i Mephisto chcą zniweczyć jej plany, wszystko wskazuje na to, że warto pójść za nią, wkrótce jednak pojawiają się wątpliwości. Co tak naprawdę kryje się za rajem bogini? I czy dojdzie do kolejnej wojny?

Pierwsza cześć Sagi Kamienie Nieskończoności (w USA całość ukazała się w sześciu tomach, w Polsce w trzech albumach dostaliśmy niemal całą zawartość pięciu z nich) stała się nie tylko wielkim hitem i komiksem uważanym za jeden z najlepszych w dziejach, ale też i inspiracja dla niezliczonych innych dzieł.  Zaczynając od gier (pierwsza z nich Marvel Super Heroes ukazała się już w 1995 roku, ostatnia póki co, Marvel vs. Capcom: Infinite w 2017), przez produkcje animowane (The Super Hero Squad Show czy Avengers Assemble) i kolekcję zabawek, po dwa ostatnie kinowe hity o Avengers i mnóstwo komiksów, od kolejnych eventow z „nieskończonością” w tytule, na Tajnych Wojnach Hikcmana skończywszy. Wszystko to pokazuje, jak wielki wpływ miała ta opowieść na całe uniwersum Marvela, ale jednocześnie całość jest naprawdę bardzo dobra. Nawet po latach.

Oczywiście jest to dziecko swoich czasów, znajdziecie więc w nim sporo naiwności i dużo tekstu, w którym wprost wyjaśnia się rzeczy oczywiste czy takie, które powinny zostać w sferze domysłów. Poza tym Krucjata to już nie samodzielny event, a kolejny – i na pewien czas ostatni – rozdział sagi. Dla Wojny Nieskończoności jest tym, czym Matrix: Rewolucje dla Reaktywacji czy Piraci z Karaibów: Na końcu świata dla Skrzyni umarlaka. A jednak Starlin skroił naprawdę znakomitą fabułę. Fabułę, która wciąga, czasem zaskakuje, a przy okazji jest odpowiednio epicka i dynamiczna. Może przydałoby się w tym więcej humoru i lekkości, ale i tak jest znakomicie, w klimacie wielkich kosmicznych bitew i typowego superhero.

Bohaterowie też wypadają całkiem nieźle. Owszem, nie są to genialnie skrojone postacie o pogłębionej psychologii, a źli nie przerażają okrucieństwem, jednak twórca dobrze wykorzystał ich indywidualność i potencjał. Jeśli zaś chodzi o szatę graficzną, ilustracje są naprawdę nieźle. Nie wybitne, bo ekipa  Ron Lim, Tom Raney, Angel Medina i Tom Grindberg wybitna nigdy nie była, ale mila dla oka i klasyczna że wręcz oldschoolowy. Co w skrócie znaczy, iż całość jest realistyczna, szczegółowa, ale niepozbawiona lekkości i prostoty. I budzi sentyment w tych, którzy na komiksach z tamtej epoki się wychowali.

Do tego dochodzi plejada gwiazd bohaterów Marvela, widowiskowe walki, zagrożenie czające się ze wszystkich stron, wreszcie porcja zaskoczeń i udanych zwrotów akcji – wszystko to wciąga i czyta się naprawdę znakomicie. Dodajcie do tego rewelacyjne wydanie i dostaniecie komiks, który każdy miłośnika Marvela powinien przeczytać. Oczywiście razem z poprzednimi dwoma tomami.

---

Autor: WKP