„Deadpool & Wolverine: WWIII” #1 (2024) – Recenzja
Deadpool & Wolverine: WWIII #1 (2024)
Wojowników dwóch
Deadpool & Wolverine: WWIII #1… i jakoś tak nijako jest. Fajnie to narysowane, ładnie wygląda, przyjemnie się na to patrzy, ale czytanie tego wszystkiego to jednak nie to. Nie, że jest źle czy tragicznie, ale po prostu nijako. Nie wciągnęła mnie ta opowieść, nie kupiła akcja. Na plus, że rzecz ma w sobie coś olschoolowego, jakby Kelly chciał odtworzyć nieco klimatu komiksów z lat 90., niemniej ogół to po prostu jeszcze jeden komiks do przeczytania i zapomnienia.
WADE WILSON AND LOGAN AT THE ENDS OF THE EARTH – AND EACH OTHER’S THROATS! The most intensely mismatched team-up in comics and pop culture – the best there is and the merc with the mouth – undergoes a radical change as we kick off a three-part, globe-spanning saga for the ages! The mysterious DELTA believes in change. Change is good. But as he sets his sights on DEADPOOL, and WOLVERINE is caught up in the plot, is the third time really the charm, or the curse? Get ready for WWIII to erupt on the scene with the wildest duo in comics from legends Joe Kelly (DEADPOOL, UNCANNY X-MEN) and Adam Kubert (WOLVERINE, UNCANNY X-MEN)!
Pocieszę Was: ta mini-seria ma liczyć tylko trzy zeszyty. Więc plus, bo najwyraźniej twórca wie, że tu nie ma czego opowiadać i wszystko szybko się skończy, dzięki czemu aż tak nas nie zmęczy, ale z drugiej strony ta wiedza nie przekłada się na świadomość opowieści, jej silnych i słabych stron i wykorzystania przestrzeni trzech tylko zeszytów do maksimum. To, co miało być zabawą, nie bawi zatem jakoś szczególnie, nie nudzi też, ale to za mało, bym coś docenił w historii Wolviego i Deadpoola.
No chyba, że rysunki. Bo te fajne są, dobrze grają, kiedy się dzieje i kiedy nie dzieje się w sumie nic. Rysownik potrafi w odpowiednim momencie zagrać klimatem czy niedopowiedzeniem, wie też, gdy trzeba pokazać wszystko i jak to zrobić. No ale to Kubert, więc czego chcieć. Okej, można chcieć formy lepszej niż w ostatnich latach i… No właśnie ta forma jest. więc tym bardziej żal, że nie w scenariuszu.
Autor: WKP
