„Spider-Gwen: The Ghost-Spider” #1 (2024) – Recenzja
Spider-Gwen: The Ghost-Spider #1 (2024)
Gwen-616
Jeszcze jedna seria ze Spider-Gwen i jeszcze jeden w zasadzie restart. W związku z tym znów dostajemy jedynkę, która wyszła twórcom dość nieumiejętnie. Bo zamiast postawić na naprawdę konkretną opowieść, mamy coś rozdartego między historią dla fanów, a taką dla nowych odbiorców. Do tego rozdarta jest też konstrukcja samej fabuły, jakby scenarzystka (Stephanie Phillips) z jednej strony na siłę chciała budować napięcie poprze niedomówienia i zupełnie zbędnie nakręcane tajemnice, a z drugiej przesadnie rozciągała gadaninę tam, gdzie nie jest to potrzebne.
TRAPPED IN THE 616…FOR GOOD! Welcome to New York! Gwen truly becomes a Ghost-Spider when she moves full time to the universe where Gwen Stacy died years ago. But why did she leave Earth-65? Why aren’t the other spiders supposed to know she’s here? Why isn’t she supposed to suit up? And who will get hurt when she does?
Jeśli chodzi o treść, mamy tu konkretną akcję, temu nie przeczę, ale za mało jest tego wszystkiego. Scenarzystka postawiła na tajemnicę, na odniesienia do wydarzeń, które… no nie wydarzyły się we wcześniejszych seriach. Ma nas tym intrygować, takim oczekiwaniem na odpowiedzenia, ale niestety nic z tego. Sztucznie to wypada, a usilne i naiwne tłumaczenia czasem wydają się obrażać czytelnika, bo traktują go, jakby nie był w stanie ogarnąć nawet prostych wątków.
Czyta się to nadal nieźle, ale zawód jest spory. Tym bardziej, że rzecz trochę stara się zabawić statusem quo i miała potencjał na coś więcej. Do tego graficznie jest bardzo słabo, kreska dziecinna, przesadnie kolorowa, a co gorsza niespójna, bo tu na sąsiadujących ze sobą kadrach postacie różnią się wyglądem i mało siebie przypominają. Efekt finalny jest więc rozczarowujący. Nie ma tragedii, ale też i nie dostajemy nic szczególnie wartego uwagi. Może w kolejnych zeszytach autorka nieco lepiej zapanuje nad scenariuszem, ale jakoś nie mam ochoty sprawdzać.
Autor: WKP
